گیاهان شور
مقدمه
برخی از گیاهان بوته ای متحمل شوری ، قادرند تحت شرایط خاكهای بسیار شور نیز رشد كنند . به عنوان مثال رشد گونه های ،A.cuneata , Atriplex canes cens به ترتیب در شوری 2400 و 3000 (ms/MECE) فقط حدود 2/1 كاهش یافت .
(دریچاردسون و مك كل ، 1980) دور نمای بهره برداری از گیاهان علوفه ای بوته ای خاصی كه تحمل شوری بسیار بالایی دارند ، به منظور كشت آن ها در خاكهای شور و به عنوان ابزاری ، برای اصلاح این خاكها به شمار می روند .
تحت شرایط طبیعی ، خاكهای شور دارای پوشش گیاهی از نوع بوته های متحمل شوری هستند .اراضی شوری كه برای تولید گیاهان علوفه ای بوته ای مناسب هستند . عبارتند از : مناطق تخریب شده گیاهان نمك دوست طبیعی ، اراضی شور شده در اثر پروژه های آبیاری و مناطقی كه به دلیل تغییراتی هیدرولوژیكی دچار شوری ثانویه شده اند.
مولفین و محققین بسیاری ، استفاده از گیاهان نمك دوست را ، در تولید غذا ( سامرز ، 1976) و سایر فرآورده ها ( سنگ ، 1970 : مودی ،1974) ،مورد توجه قرار داده اند .دیگر فواید رشد گیاهان مقاوم به شوری، در خاكهای شور شامل : كاهش خطر فرسایش خاك ( جونز ، a 1966) ، كنترل آلودگی (هی ونول هارد ، 1973 ) ، تثبیت شنهای روان ( لی روكس ، 1974) توسعه و بهبود زیستكاه حیات وحش (شام ساوت دینوف ، 1966) و افزایش تنوع اكولوژیكی ، در مناطق لم یزرع میشود . علاوه بر این كشت گیاهان علوفه ای در مناطق كشور ، بدون نیاز به انرژی ورودی اضافی ، مقداری غذا و علوفه تولید خواهد شد كه می تواند در سیستمهای كشاورزی و دامداری مورد استفاده قرار بگیرند .