روان شناسی کودک
یكی از موارد آموزنده كه باید مورد توجه قرار بگیرد سوءاستفاده جنسی از كودكان است. در آمریكا هر ساله در حدود دویست‌هزار مورد سوءاستفاده جنسی گزارش می‌شود كه هر ساله 10درصد به آن اضافه می‌شود. بیشتر كارشناسان معتقدند كه بین 20 تا 30 درصد از این تعداد را دختران و تقریبا نیمی از آن را قربانیان پسر تشكیل می‌دهد.
با توجه به این خطر، بسیاری از مدارس برنامه‌هایی را برای جلوگیری از سوءاستفاده‌های جنسی از كودكان تنظیم كرده‌اند. در بیشتر این برنامه‌ها آموزشهای مختلفی درباره سوءاستفاده جنسی به بچه‌ها آموخته می‌شود، برای نمونه آگاه كردن آنها در مورد تفاوت بین لمس «خوب و محترمانه» و لمس «بد و زشت»، هوشیار كردن آنها نسبت به خطرات وتشویق كردن آنها برای گزارش كردن این اعمال خلاف به افراد بزرگسال. تحقیقات نشان داده است كه این آموزشها در كاهش جرایم بی‌تاثیر نبوده است اما بچه‌هایی كه تحت آموزشهای جامع و گسترده شامل تقویت قابلیتهای اجتماعی و عاطفی مربوطه قرار داشته‌اند بهتر توانسته‌اند از خود در برابر تهدیدات جنسی محافظت كنند. آنها بهتر از بچه‌های دیگر می‌توانند از فرد خطاكار بخواهند كه آنها را رها كند، داد و هوار راه بیاندازند و با فرد خلافكار گلاویز شوند، یا او را تهدید به لو دادن كنند، و هنگامی كه رفتار ناشایستی با آنها شد عملا آن را به والدین خود بگویند. ویژگی اخیر ( گزارش كردن عمل خلافكار) یكی از بهترین راههای پیشگیری‌كننده است.
در تحقیقی كه بر روی تعدادی كودك‌آزار چهل‌ساله صورت گرفت هریك از آنها به طور متوسط در هر ماه ( از دوران نوجوانی خود به بعد) یك قربانی داشته‌اند. گزارشی درباره یك راننده اتوبوس و یك معلم كامپیوتر نشان داد كه آنها هر ساله سیصد بچه را مورد آزار قرار داده‌اند ولی حتی یك بچه از سوءاستفاده جنسی آنها گزارش نداد تا اینكه یكی از پسرهایی كه توسط معلمش مورد سوءاستفاده جنسی قرار گرفته بود همان عمل را با خواهرش انجام داد و بدین ترتیب راز خلافكاران برملا شد. بچه‌هایی كه تحت آموزش برنامه‌های جامع و مفصل‌تر قرار داشتند سه برابر بیشتر از بچه‌هایی كه برنامه‌های كوتاه مدت را پشت سر گذاشته بودند احتمال داشت كه سوء رفتارهای جنسی را گزارش دهند. مجریان این برنام‌ها آموزشهای مختلفی در مورد بهداشت و مسایل جنسی به بچه‌ها می‌دهند و از والدین می‌خواهند تا آنچه در مدرسه آموزش داده می‌شود در خانه نیز برای بچه‌ها تكرار كنند. بچه‌هایی كه والدینشان چنین كرده‌اند خیلی بهتر از دیگران در مقابل تهدید به سوءرفتار جنسی مقاومت كرده‌اند.
علاوه بر آن قابلیتهای اجتماعی و عاطفی تاثیر قاطعی در این زمینه دارند. برای بچه كافی نیست كه فقط چیزهایی درباره‌ی لمس «بد» و «خوب» بداند بلكه او نیاز به خودآگاهی دارد تا بفهمد چه زمانی در موقعیت نامناسب یا ناراحت كننده قرار دارد. او باید آنقدر اعتماد به نفس داشته باشد كه بتواند حتی در مقابل فرد بزرگسالی كه سعی دارد از او سوءاستفاده كند جسورانه بایستد و از خود محافظت كند. یك بچه همچنین نیاز به روش‌هایی برای جلوگیری از سوء رفتار فرد خلافكار دارد، هرگونه عملی اعم از فرار تا تهدید به لو دادن او. براساس همین دلایل، برنامه‌های مفصل آموزشی به بچه‌ها یاد می‌دهند كه چگونه بر خواسته‌های خود تاكید ورزند و به جای كناره‌گیری، بر احقاق حقوق خود پافشاری كنند و حد و مرز خود را بشناسند و از آنها دفاع كنند.
بنابراین موثرترین برنامه‌ها علاوه بر ارائه اطلاعات جامع در مورد سوءرفتار جنسی، شامل آموزش مهارتهای اجتماعی و عاطفی اساسی است. این برنامه‌ها به كودك یاد می‌دهد كه روش‌های مثبت‌تری را برای حل كشمكش‌های درونی خود بیابد، اعتماد به نفس بیش‌تری داشته باشد، اگر اتفاقی برایش رخ داد خودش را سرزنش نكند، و احساس كند كه در حمایت والدین و معلمان خود قرار دارد و می‌تواند به آنها رجوع كند و اگر اتفاق ناخوشایندی برایش اتفاق افتاد بتواند آن را به دیگران بگوید.
افسانه خودارضایی در كودكان
گریه کودک در مهد کودک
دکتر نادر
آمــاده سازی كــــودک بــرای ورود به مهدكــودک
اول باید كودك را با محیط مهد آشنا كرده و برای او توضیح داد كه می‌تواند در مهد بازی كند، دوست پیدا كند و كارهای جدید یاد بگیرد و در ضمن به او توضیح داد، در آنجا مربیانی هستند كه آنها هم او را دوست دارند و به طور مداوم به او اطمینان داد كه بعد از یك ساعت مشخص، پدر و مادر حتما دنبال او خواهند آمد. در روزهای اول بهتر است حدود نیم ساعت همراه كودكان در مهدكودك ماند و سعی كرد او را با دیگران آشنا كرد تا كم‌كم حس امنیت و اعتماد به دیگر كودكان و مربیان مهد در او ایجاد شود. از روزهای بعد می‌توان او را در حدود 1تا2 ساعت در مهد گذاشته و به او قول داد كه برای مثال در عرض 2 ساعت حتما دنبالش خواهیم آمد و حتما آنرا اجرا كنیم. اگر كمی دیر شود، كودك حتما مهدكودك را جای امنی نمی‌داند و آن را موجب جدایی خود از مادر می‌بیند، پس با دیدن مادر به او می‌چسبد و دیگر علاقه‌ای به رفتن به مهد نخواهد داشت؛ به همین دلیل است كه ایجاد امنیت دركودك اهمیت می‌یابد و حتما باید به آن توجه كرد.
كم‌كم می‌توان زمان باقیماندن كودك در مهد را بیشتر كرد ولی نباید بدین گونه باشد كه كودك را از ساعت 7 صبح تا 4 بعدازظهر در مهد بگذاریم، زیرا در صورتی كه كودك ساعاتی طولانی تحت مراقبت كسی غیر از مادر خودش باشد، از لحاظ وابستگی به مادر دچار مشكل خواهد شد و نسبت به مراقبان مهدكودك علاقه پیدا كرده و جدا شدن از آنها هم برایش سخت خواهد بود. فرضیه‌ای كه روان‌شناسان آنرا فرضیه تك مادری می‌نامند، موید این مطلب است كه كودك بهتر است بیشترین ساعات روز را تحت مراقبت یك نفر به خصوص مادر باشد نه اینكه بیشترین زمان خود را در مهد كودك بگذراند
جهت دریافت فایلروان شناسی کودک لطفا آن را خریداری نمایید