کودک آزاری

کودک آزاری رفتاری است که بصورت آگاهانه و ناآگاهانه توسط بزرگسالان نسبت به کودکان انجام می شودخشونت نسبت به کودکان یک نمونه اشکار از ارتباط غیر طبیعی بین والدین و کودک و مراقبت کنندگان آنان است که بالاخره منجر به صدمات غیر قابل جبران به جسم، احساسات ، عواطف و ابعاد روانی او می گردد به منظوربررسی اعمال خشونت والدین و تاثیر آن بر پرخاشگری کودکان این

کودک آزاری

مقدمه:

کودک آزاری رفتاری است که بصورت آگاهانه و ناآگاهانه توسط بزرگسالان نسبت به کودکان انجام می شود.خشونت نسبت به کودکان یک نمونه اشکار از ارتباط غیر طبیعی بین والدین و کودک و مراقبت کنندگان آنان است که بالاخره منجر به صدمات غیر قابل جبران به جسم، احساسات ، عواطف و ابعاد روانی او می گردد. به منظوربررسی اعمال خشونت والدین و تاثیر آن بر پرخاشگری کودکان این مطالعه انجام شد.

بدرفتاری با کودکان از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود. یعنی کودکانی که مورد بدرفتاری قرار می گیرند ، خود در آینده والدینی بدرفتار می شوند. با توجه یافته های پژوهش حاضر و شیوع نسبتا بالای خشونت نسبت به کودکان و پیامدهای آن از جمله پرخاشگری کودکان که خود منجر به اسیبهای عمدی و غیر عمدی بسیاری می گردد، اجرای برنامه های آموزشی برای خانواده ها می تواند در جهت کاهش خشونت موثر واقع شود.

معضل دیگر،کودکان خیابانی مقوله یی است که در حال حاضر اکثر کشورها به خصوص کشورهای آسیایی را درگیر کرده است و اینان کودکانی هستند که به دلایل مختلفی چون فقر، طلاق، مهاجرت، شیوه های تربیتی خانواده، اختلالات جسمی و روانی و... در خیابان ها رها شده اند. اصطلاح کودک خیابانی برای نخستین بار در سال 1815 به وسیله «مای هو» در انگلیس به کار برده شد و بعد از سال 1979 در امریکا مصطلح شد و بعدها در کشورهای دیگر هم رواج یافت. 

ساده مثل كودك‌آزاری

 هرگونه آسیب جسمی یا روانی، سواستفاده جنسی یا بهره‌كشی و عدم رسیدگی به نیازهای اساسی افراد زیر 18 سال توسط دیگر افراد و به صورتی كه غیرتصادفی نباشد، كودك آزاری تلقی می‌شود. كودك آزاری به سه دسته مهم تقسیم می‌شود : كودك آزاری جسمی به هر عملی كه منجر به آسیب عمدی جسمی كودك شود گفته می‌شود. آزار جنسی، درگیر نمودن كودك در فعالیت‌هایی است كه منجر به ارضا جنسی افراد بزرگسال می‌شود. غفلت یا بی‌توجهی سومین دسته است كه معمولا در خانواده‌های كم‌درآمد مشاهده می‌گردد. غفلت عبارتست از اهمال و غفلت والدین از تامین نیازهای اساسی كودك كه برای بهتر زیستن او ضروری هستند. بی‌توجهی جسمانی به تاخیر در مراقبت بهداشتی، ترك، اخراج، مراقبت گسیخته، سرپرستی ناكافی، بی‌پروایی و بی‌ملاحظگی نسبت به امنیت و رفاه كودك گفته می‌شود. بی‌توجهی عاطفی شامل مهرورزی و عاطفه ناكافی، سواستفاده افراطی یا مزمن از همسر در حضور كودك یا سواستفاده از داروها و الكل در حضور او و مواجهه او با رفتارهای ناسازگارانه اطلاق می‌شود.

بحث‌هایی كه بر سر تعاریف و حدود كودك آزاری در‌می‌‌گیرد به طور كامل خودش را در قوانین ایران نشان می‌دهد. طبق ماده 7 قانون ماده 59 قانون مجازات اسلامی و ماده 109 قانون مدنی، تنبیه توسط والدین به منظور تادیب و تربیت طفل در صورتی كه متعارف باشد جرم تلقی نمی‌شود. سال‌هاست كه بین كارشناسان حقوقی، جامعه‌شناسان و فعالان اجتماعی بر سر حد تادیب بحث در‌می‌گیرد اما تا كنون قانون جواب قانع‌كننده‌ای به این مساله نداده‌است.

با توجه به اینكه یكی از مهمترین منابع قانون در ایران شرع است مراجع عظام هم در پاسخ به یك استفتا نظر خود را درباره كودك‌آزاری اعلام كردند. آیت‌الله العظمی سیستانی تنبیه بدنی را جایز ندانسته مگر این كه تادیبی كه لازم است متوقف بر آن باشد و در این صورت پدر یا كسی كه از سوی او مجاز است می‌تواند به نحوی كه موجب سرخ یا كبود شدن نباشد كودك را بزند ولی به احتیاط واجب نباید از سه ضربه سبك تجاوز كند و به هر حال اگر موجب سرخی یا كبودی شد دیه دارد حتی اگر از سوی پدر باشد و به احتیاط واجب زدن به هر نحو باشد پس از سن بلوغ جایز نیست. او در پاسخ به سوالی كه آیا می‌توان كودك را از سرپرستی پدر و مادر كودك‌آزار كه در مراجع قانونی به اثبات رسیده است خارج كرد؟ گفته است اگر حاكم شرع تشخیص دهد كه پدر و مادر از نظر حفظ سلامتی كودك مورد اطمینان نیستند می‌تواند آنها را از حق حضانت و سرپرستی كودك محروم كند. در خصوص مجازات پدر و مادر آزاردهنده هم گفته شده كه اگر آزار آنها مستلزم دیه باشد باید بپردازند بلكه در مواردی قصاص نیز در مورد مادر اجرا می‌شود.

آیت‌الله العظمی مكارم شیرازی نیز در این باره گفته است كه كودك آزاری در شرع اسلام جایز نیست و هرگاه پدر یا مادری مرتكب چنین كاری شوند حاكم شرع می‌تواند آنها را تعزیر كند و اگر كاری باشد كه منتهی به فوت یا نقص عضو یا جراحتی گردد ، دیه دارد ولی تنبیه‌های جزئی و مختصر كه هیچ‌گونه اثری روی بدن نگذارد آن هم در صورت ضرورت ،مانعی ندارد و چه بهتر كه از آن هم صرف ‌نظر شود و از طریق تشویق و محبت اقدام به تربیت شود.

آیت‌الله العظمی صانعی اعتقاد دارد در راستای ادب و تربیت كودكان توسط والدین تنها اذن حداكثر پنج ضربه و یا شش ضربه نه زیادتر آن هم با انحصار راه تربیت به آن و در مسیر جلوگیری از فساد اخلاقی و ارتكاب كارهای ناشایست و به شرط اینكه ضربه به طور سخت و موجب زخم شدن و یا تغییر رنگ پوست نباشد اجازه داده شده. وی در مورد مجازات والدین این‌گونه فتوا داده است كه بعنوان دفع منكر و آزار و اذیت نه تنها جایز است بلكه واجب می‌باشد لیكن به هر حال باید و به هر نحو ممكن آنها را وادار به عمل تكلیف واجب حضانت و تربیت نمود تا هم به تكلیف و وظیفه واجب خود عمل نمایند و هم بار، و زحمت فرزند داری كه آنها سبب آن بوده‌اند به عهده دیگران نیفتد.

آیت‌الله العظمی موسوی اردبیلی هم حد شرعی تنبیه اولاد را آن اندازه‌ای دانسته كه موجب دیه نباشد آن هم در صورتی كه اولاد بدون آن تنبیه تربیت نشود و بیش از آن اندازه موجب دیه بر پدر و مادر می‌شود و موارد مختلف است ،ممكن است در بعضی از آنها قصاص باشد. حكم شرعی والدینی كه بچه را بیشتر از حد شرعی تنبیه مذكور در فوق ، اذیت می‌كنند، قهرا مراتبش مختلف است در بعضی از موارد موجب دیه و در بعضی از موارد موجب قصاص می‌شود.

با مجاز دانسته شدن تنبیه به صورتی كه شامل چند ضربه و بدون آثار صدمه‌دیدگی باشد شاید بتوان راحت‌تر در مورد حدود تنبیه در ایران تصمیم گرفت. هرچند كه معمولا موارد خفیف این چنینی اصلا گزارش نمی‌شوند كه مورد بررسی قرار بگیرند.

 

 

كودك آزاری چیست وبه چه رفتارهایی گفته میشود ؟

كودكان به علت ویژگیهایی كه از نظر سنی دارند بسیار آسیب پذیر هستند و نیاز به حمایت و مراقبت ما دارند . اما گاهی بزرگسالان به دلایل مختلف به جای حمایت و مواظبت از كودكان ، آنها را مورد آزار قرار میدهند .

كودك آزاری شامل رفتارهایی است كه توسط افراد بزرگسال نسبت به كودكان صورت میپذیرد و به نوعی به سلامت جسمی و روانی كودك آسیب میرساند . رفتارهایی كه به صورت تصادفی انجام میشوند(مثل تصادف با اتومبیل ) شامل كودك آزاری به حساب نمی آیند .

جهت دریافت فایل  کودک آزاری لطفا آن را خریداری نمایید