عوارض و مرگ و میر در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه تحت آتروپلاستی مفصل: یک مقایسه بین دیالیز و بیماران پیوند کلیه
چکیده
سابقه و هدف:در اسناد ارتروپلاستی مفصل (TJA)، کمبودهای در مورد مطالعات گروهی بزرگ در مقایسه بیماران کلیوی و غیرکلیوی وجود دارد. بنابراین هدف از این مطالعه" 1) شناسایی عوارض و مرگ و میر غیربیمارستانی در بیماران کلیوی و غیرکلیوی ، 2) مقایسه عوارض و مرگ و میر غیر بیمارستانی بین بیماران دیالیزی و پیوند کلیه ای تحت ارتروپلاستی مفصل است.
مواد و روش ها: ما پایگاه داده جهانی برای تشخیص بیماران با و بدون بیماری کلیوی و بیمارانی با پیوند کلیه یا بیماران دیالیزی تحت ارتروپلاستی اولیه زانو و لگن از 2007-2011 را ایجاد کردیم. بیماری های همراه بیمار با استفاده از شاخص همبودی Elixhauser شناسایی شدند. طبقه بندی بین المللی بیماری ها، ویرایش نهم، کدها برای شناسایی محل الودگی های بعد از عمل جراحی، عوارض جراحت، ترمبوز عمیق رگ، و تزریق استفاده می شوند.
نتایج: بیماری های کلیوی در مقایسه با بیماری های غیرکلیوی دارای خطر وقوع الودگیهای محل زخم، عوارض جراحی، تزریق، ترمبوز عمیق رگ و مرگ بیشتر هستند. بیماران دیالیزی در مقایسه با بیماران پیوند کلیه دارای نسبت بالاتری از عفونت محل زخم، عوارض جراحی ، تزریق و مرگ هستند
نتیجه گیری: بیماران دارای بیماری کلیوی در مقایسه با بیماران غیرکلیوی دارای ریسک بیشتر ابتلا به عفونت های محل جراحی و عوارض جراحی هستند و خطر این عوارض حتی در بیماران دیالیزی بیشتر است. این یافته ها به اهمیت مشاوره دادن به بیماران کلیوی در مورد پتانسیل بیشتر ایجاد عوارض بعد از ارتروپلاستی مفاصل، تاکید دارد و بیماران دیالیزی ممکن است تشویق شوند تا قبل از ارتروپلاستی مفاصل، پیوند کلیه را انجام دهند.
مقدمه
بیماری های مزمن کلیه ای (CKD) و مرحله نهایی بیماری کلیوی (ESRD) از مشکلات عمده بهداشتی هستند که حدود 5 % از جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهند (1). علیرغم مدیریت پزشکی، تعدادی از این بیماران ممکن است در نهایت به دیالیز یا پیوند کلیه نیاز پیدا کنند. بهبود تکنیک های جراحی و درمان سرکوب ایمنی باعث افزایش تعداد سالانه پیوند اعضای بدن و میزان زنده ماندن بیماران شده است (2). این جمعیت نیز در خطر استفاده از آرتروپلاستی مفصل ثانویه (TJA) به عوارض عضلانی-اسکلتی ناشی از دیالیز طولانی مدت یا استفاده مزمن از درمان سرکوب ایمنی بعد از پیوند کلیه هستند(3 و 4). با افزایش تعداد سالانه TJA (5)، جامعه ارتوپدی ممکن است با افزایش متعاقب در CKD/ESRD ربرو شویم. پس، دانش در مورد اینکه چگونه CKD/ESRD می تواند روی پیامد TJA و مرگ و میر موثر باشد حیاتی است. اسناد در مورد جراحی قلب نشان دادند که بیماری مزمن کلیه ای ممکن است با خونریزی و تزریق بیشتری همراه باشد (6). در مورد جراحی های غیرقلبی، یک متاانالیز نشان داد که بیماری مزمن کلیه ای معمولا یک عامل خطرناک برای مرگ بعد از عمل است (7). مطالعات قبلی در مورد TJA در بیماران مزمن کلیه ای، افزایش عوارض و نتایج فرعی را گزارش کردند، شامل شل شدگی و دررفتگی (8-10). اسناد قبلی در مورد TJA در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی تحت همودیالیز، نرخ مرگ و میر بیشتر، ترمبوز عمقی ورید و عفونت عمقی زخم را نشان دادند
جهت دریافت متن اصلی به همراه ترجمه فارسی ، فایل را خریداری نمایید