تحقیق در مورد سیاست در اسلام
اهمیت اسلام سیاسى پس از انقلاب بزرگ اسلامى ایران بیش تر نمایان شد و این در حالى بودكه جهان اسلام, ایدئولوژى هاى معاصر هم چون ملى گرایى, لیبرالیسم غرب و سوسیالیسم نظامى و یا ماركسیسم سنتى را تجربه كرده بود
اما این بار انقلاب اسلامى ایران((اسلام انقلابى)) را عرضه كرد, یعنى چیزى كه مسلمانان را توان مى داد تا در پرتو آن,آزادى خویش را به دست آورند و در مقابل استعمار, صهیونیسم, سرمایه دارى و نژاد پرستى ایستادگى كنند.
رهبرى امام خمینى عنصرى ارزشمند در موفقیت انقلاب اسلامى ایران بود, چرا كه امام اراده اى آهنین داشت و عجز و سازش را نمى شناخت, موضع وى قاطع بود وسازش و یا ره حل میانه را نمى پذیرفت. ایشان از همان آغاز صاحب اندیشه بود و در سیاست ـ كه دانش فقه است ـ و نیز اصول سیاست ـ كه آن هم در میران كهن ما علم اصول فقه است ـ تالیفاتى داشت و این دانش(اصول فقه) بر تدریس ایشان در حوزه علمیه قم و نیز بر تالیفات وى ـ كه بیش تر خطى است و هنوز منتشر نشده است ـ به صور عنصرى غالب در آمده بود. با این كه استاد فلسفه و كلام بود ولى هیچ گاه تفكر نظرى از كلام و فلسفه یا گرایش هاى صوفیانه بر اندیشه وى چیرگى نیافت. امام مرد عمل بود تا یك نظریه پرداز صرف, وى فقیهى مبارز بود و از اوضاع جارى مسلمانان كاملا آگاهى داشت. شیوه انقلابى امام هم چون شیوه ابو الاعلى مودودى و شهید سید قطب یك شیوه كاملا بنیادى و انقلابى است. وى اعتقاد داشت اوضاع جوامع اسلامى فقط در صورتى تغییر مى یابد كه نظام هاى كنونى حاكم بر دولت هاى اسلامى تغییر یابند,و سلطه سیاسى حاكم بر آن ها متحول گردد, و ما دیدیم كه این امر با سقوط شاه در ایران تحقق یافت.امام در زمان شاه ادامه هر حكومت هر چند بر پایه قانون اساسى یا مجلس و یا حكومت ملى در سایه سلطه را نپذیرفت.
این درست همان شیوه اى است كه سید جمال الدین اسد آبادى معتقد بود طبق آن مى باید, نظام هاى پادشاهان و سلاطین در جهان اسلام دگرگون شود و دست عاملان استعمار و چپاولگران ثروت هاى مردم قطع گردد.
امام خمینى (ره) هم كتاب خود را با این آیه انتشار دادند كه:
((ان الملوك اذا دخلوا قریه افسدوها و جعلوا اعزه اهلها اذله,1 پادشاهان چون به قریه اى درآیند تباهش مى كنند و عزیزانش را ذلیل مى سازند.)) فقیه كسى است كه در مقابل زمامدار ستمگر مى ایستد, و در برابر سلطه و سركشى ایستادگى مى كند و در بیدارى مردم مى كوشد و نیز انقلاب را رهبرى مى نماید, پس نهایتا علماء دژ مردم و خود ,وارثان پیامبرانند و بزرگ ترین گواه نزد خداوند نیز سخن حقى است كه در مقابل حاكى ستمگر گفته شود و این فقها هستند كه با ولایتى كه دارند, قیام مى كنند و بعد از تحمل زندان و شكنجه تا مرز شهادت پیش مى روند تاخداى خود را ملاقات مى كنند. آنان هم چون علماى دربارى در پى جاه و مقام نیستند و دل به دنیا نمى بندند.
كتاب حكومت اسلامى یا ((ولایت فقیه))امام نیز در چهار چوب همین میراث سیاسى اسلامى معاصر قرار دارد. این كتاب,سرلوحه جنبش اسلامى در ایران قرار گرفت و حاوى سلسله درس هاى فقهى است كه مرجع بزرگ شیعه حضرت امام خمینى آن را براى طلاب حوزه نجف ایراد فرمودند.این كتاب هم چون كتاب ابن قیم,((اصلاح الراعى و الرعیه))و دیگر كتاب هاى فقهى اسلامى است كه از تشكیلات دولتى دراسلام سخن مى گوید.هم چنین كتاب(الاحكام السلطانیه) از ماوردى و نیز ابن یعلى یا ((ادب الدین و الدنیا))از ماوردى. اما كتاب امام خمینى تمایز خاصى نسبت به این ها دارد,چون بر نقش فقیه در انقلاب اسلامى و ضرورت برپایى حكومت اسلامى و تاسیس دولت اسلامى در رویارویى با استعمار و صهیونیست تاكید مى ورزد. بنابراین امام خمینى یك فقیه احیاگر و در پى اصلاح جامعه از رهگذر انقلاب اسلامى بود. او یك فقیه معمولى نبود كه سعى در اصلاح جامعه از رهگذر نظام حاكم داشته باشد.