ترجمه مقاله :
گندم زمستانه (Triticum aestivum L) همبستگی آن با تیمارهای زراعی و نشانگرهای فیزیولوژیکی نیتروژن
چکیده
در گندم، جذب نیتروژن و انتقال مجدد بعد گلدهی، در شمال کشورها، با عملکرد دانه و میزان پروتئین دانه مرتبط است. هدف از این مطالعه اولاً برآورد سهم جذب نیتروژن و انتقال مجدد به دانه و همچنین کارایی نسبی -labelling- 15NO3 در مرحله گلدهی است. اعتبار سنجی تکنیک در مقایسه با روش محاسبه N budget در 5 واریته گندم زمستانه برای دو سال و در دو سطح کود دهی کم‌وزیاد صورت گرفت. ما برآورد کردیم که به‌طور میانگین 2//71% از نیتروژن آغازین دانه‌ها با تفاوت ژنو تیپ رابطه دارد. میان 5 ژنو تیپ، تفاوت معنی‌دار همچنین برای هردوی کارایی انتقال مجدد نیتروژن (8/69 – 8/88%) و کارایی جابجایی نیتروژن (از 7/89 – 4/93%) پیدا شد. به‌طور همزمان در طول یک سال، ما نشانگرهای معرف فیزیولوژیکی را در مورد جذب نیتروژن و بازگردانی دوباره آن در اطلاعات دو نمونه در طول دوره پرشدگی دانه مورد پایش قراردادیم. ما سپس تحقیق کردیم که آیا رابطه‌ای بین این نشانگرهای فیزیولوژیکی، جذب نیتروژن و انتقال مجدد و تیمارهای زراعی مرتبط با عملکرد و میزان نیتروژن دانه وجود دارد. فعالیت نیترات ردیکتاز (NR) دارای همیستگی بالای با جذب نیتروژن پس از گلدهی و با میزان پروتئین دانه است. فعالیت گلوتامین سینتتاز (GS) دارای همبستگی بالاتری نسبت به فعالیت NR با مقدار نیتروژن انتقال داده شده و میزان پروتئین دانه است. استفاده از تیمارهای فیزیولوژیکی مانند NR و GS به‌عنوان نشانه‌ای از وضعیت نیتروژن گندم موردبحث قرار گرفت.