اندازه گیری بی درنگ میزان خوردگی
بیشتر روش های رایج بررسی خوردگی كه توسط مهندسان مجرب خوردگی مورد استفاده قرار می گیرند در برگیرنده تجزیه و تحلیل نمونه های Coupon موجود در خط لوله هستند.
این نمونه ها قبل از قرار گرفتن در معرض مواد موجود در فرایند، به طور دقیق وزن می شوند و وضعیت فیزیكی آنها به منظور آشكار شدن هر گونه نقص احتمالی مورد تجزیه و تحلیل قرار
می گیرد. نتایج این بررسی به عنوان مبنایی برای تعیین میزان فرسایش كلی و ناحیه ای فلز در برابر مواد موجود،مورد استفاده قرار می گیرند. Coupon های اضافی كه در سایر موقعیت
ها قرار دارند منجر به جمع آوری حجم بیشتری از اطلاعات برای ارزیابی و دستیابی به تصویر دقیقتری از خوردگی می شوند.
ابزارهای موجود برای ارزیابی خوردگی، اطلاعات دقیقی برای تعیین نرخ فرسایش در اختیار كارشناسان قرار می دهند. ولی این داده ها تنها برای متخصصین سودمند است و نه برای
متصدی یا مهندس سامانه های كنترل. هم اكنون فناوری ترانسمیترهای خوردگی در حال تغییر دادن این روند است.
این ترانسمیترها شامل الگوریتم های بسیار جدید و انحصاری و نیز روش های تجزیه و تحلیل داده هستند كه به طور دقیق نرخ خوردگی و خوردگی محلی (Pitting) را اندازه گیری می
كنند. آنالیز اعوجاج هارمونیك1 (HDA) برای بهبود عملكرد روش مقاومت قطبیِ خطی2 (LPR) كه در صنعت از مقبولیت بالایی برخوردار است به منظور اندازه گیری میزان خوردگی به كار می رود. برای ارتقای بیشتر عملكرد، یك مقدار Stem Geary با كاربرد خاص (B-Value) را می توان در ترانسمیتر ذخیره كرده و آن را متناسب با نوع لوله و مواد موجود در فرایند به طور
دقیق تنظیم كرد.
در طی یك چرخه اندازه گیری،ترانسمیترهای فرسایش، نویز الكتروشیمیایی را (ECN) از روشی جالب اندازه گیری می كنند. نتایج این اندازه گیری به همراه داده های مربوط به نرخ
خوردگی، می تواند بیان كننده میزان خوردگی محلی باشد. در پایان هر چرخه اندازه گیری، نرخ خوردگی (یا مقدار Pitting ) محاسبه شده و به صورت یك سیگنال 4-20 mA در اختیار
پرسنل كارخانه قرار داده می شود.
روش LPR مدتهاست كه به عنوان یك استاندارد صنعتی در مانیتورینگ خوردگی عمومی بكار گرفته می شود. این روش بر اساس روابط Stem-Greary استوار است. این ارتباط B-Value ،
تحریك بالقوه را با جریان خوردگی اندازه گیری شده مرتبط ساخته و بدین طریق مقاومت قطبیِ را اندازه گیری می كند. سپس این اندازه گیری برای تعیین نرخ خوردگی عمومی به كار می
رود. از آنجا كه استفاده از B-Value صحیح در این روش، امری بسیار مهم است این روش به تنهایی یك روش اندازه گیری غیرقابل اطمینان برای تعیین نرخ خوردگی به شمار می رود.
تجزیه و تحلیل HDA از تكامل روش LPR به دست می آید. با اعمال یك موج سینوسی فركانس پایین به جریان اندازه گیری، مقاومت محلول خورنده از طریق تجزیه و تحلیل هارمونیكی
سیگنال های حاصله محاسبه می شود. با داشتن مقاومت قطبی و نیز مقاومت محلول، نرخ خوردگی عمومی را به طور دقیق تری می توان تعیین كرد.
در نهایت، روش ECN امكان محاسبه نرخ خوردگی محلی را فراهم می كنند. ECN ، اندازه گیری نوسانات خود به خودی تولید شده در محل اتصال محلول و فلز در حال خوردگی است. این
اندازه گیری تنها با استفاده از یك پُروبِ سه الكترودی امكان پذیر بوده و به منظور تعیین خوردگی محلی به كار می رود.
مانیتورینگ بی درنگ خوردگی