فرایند ماشینکاری سایشی
سنگ‌زنی
متداولیرین فرآینده ماشینكاری سایشی سنگ‌زنی است. دراین فرآیند دانه‌‌‌‌های ساینده به شكل یك چرخ به یكدیگر چسبانیده شد‌‌‌هاند. عملكرد یك چرخ سمباده بشدت تابع ماده چسباننده و همچنین آرایش فضایی دانه‌‌‌‌های سایند (موسوم به ساختار) آن است.
ساختار چرخ سمباده- چگونگی قرار گرفتن ذرات ساینده نسبت به یكدیگر ساختار نامیده می‌شود. اگر دانهها خیلی نزدیك هم باشند "فشرده" و اگر دور از یكدیگر باشند "باز" نامیده می‌شوند. چرخهای سمباد‌‌‌های كه دارای ساختار باز هستند حفره‌‌‌های تراشة بزرگتر ولی در عوض لبه های برندة كمتر در واحد سطح دارند. (شكل7-27)
در سنگ‌زنی تراشه‌‌‌‌ها‌كوچكند، ولی اصول مكانیزم تشكیل آنها همان فشردن و برش است كه در فصل 21 برای تراشكاری معمولی فلزات مورد بحث قرار گرفت. در شكل(8-27) تراشههای فولادی حاصل از فرآیند سنگ‌زنی با بزرگ نمایی زیاد نشان داده شده است. دراین تراشه‌ها همان ویژگیها پیشانی برش و ساختار لایه‌ای تراشههای دیگر فرآیندهای ماشینكاری دیده می‌شود غالباُ تراشه‌ها آنقدر انرژی حرارتی دارند كه می‌سوزند و یا در هوا ذوب می‌شوند. اگر در حین سنگ‌زنی از سیال تراشكاری استفاده نشود، تراشه های سوزان بصورت جرقه مشاهده می‌شوند. در حالیكه در سنگ‌زنی سرعت تراش بالاست، مقادیر تغذیه و عمق تراش كوچكند و در نتیجه اعداد توان مصرفی ویژه بسیار بالاست. از آنجا كه عمل تراشیدن نسبت به خراشیدن یا ساییدن قطعا‌كارآیی بیشتری دارد. شكستن دانهها و بیرون آمدن آنها از داخل چسب پدید‌‌‌های طبیعی در جهت تیز نگه داشتن دانه‌‌‌‌هاست. باكند شدن دانهها نیروی تراش بیشتر می‌شود و تمایل دانهها برای شكستن یا خارج شدن چسباننده افزایش می یابد.كنده شدن دانهها با تغییر چسب موسوم به درجه كنترل می‌شود.