سیستم مختصات و مقیاص زمانی در زمین شناسی
سیستم مختصات و مقیاص زمانی در زمین شناسی
سیستم مختصات
ارتفاع و قوس افقی: ارتفاع نسبت به افق و زاویه ای از افق بطرف جسم است . ارتفاع یک جسم در افق 0 و در راستای بالا سرمان 90 است. نقطه ی مستقیم با لا سر ما در( ارتفاع 90 درجه) سمت الراس نامیده می شود و یک خط از شمال تا جنوب از میان تحت الراس کشیده شده است، نصف النهار مکانی نامیده می شود. قوس افقی زاویه ای که در حوالی افق شمالی به سمت شرق است. وقتی یک جسم درشمال قرار دارد قوس افقی آن 0 و وقتی که آن جسم در غرب قرار می گیرد قوس افقی 270 درجه دارد. ارتفاع و قوس افقی یک جسم خصوصیاتی هستند که به مکان و زمان مشاهده وابسته اند. بعد و میل: میل (که به صورت RA نماد گذاری شده است) معادل عرض جغرافیایی زمین است و با زاویه شمال و جنوب دستگاه مختصات استوایی اندازه گیری می شود (یک خط فرضی در آسمان مستقیم بالای استوای زمینی ) . دستگاه مختصات استوانه ای در 0 واقع شده است وقتی که در قطب شمال آسمانی است ( به معنی اینکه توسعه محور چرخشی زمین است ) در 90 قرار دارد . میل برای جسم هایی که در نیم کره ی جنوبی آسماقرار دارند منفی است و در قطب جنوب آسمان برابر 90 است
بعد ( که با RA نمایش داده می شود ) قابل قیاس با طول جغرافیایی است . بیضی صفحه ای است در سیستم خورشیدی یارامصی که خورشید در آسمان ادامه می دهد . زیرا محور زمین کج است و بیضی و مختصات استوایی سماوی در جای یک می نشیند اما از دو محل عبور می کند که اعتدالین نامیده می شوند . یکی از این مکان ها اعتدال بهاری است که به عنوان نقطه صفر بعد استفاده می شود . بعد توسه ساعت دقیقه و ثانیه به سمت شرق از اعتدال بهاری اندازه گیری می شود . 24 ساعت بعد در آسمان وجود دارد همه آنها می توانند در طول 24 ساعت از روزهای زمینی دیده بشوند.
هر ساعت در زمین بعد نصف النهاری را بوسیله ی فقط کمتر از یک ساعت تغییر می دهد .
جهت دریافت فایل سیستم مختصات و مقیاص زمانی در زمین شناسیلطفا آن را خریداری نمایید