آنتروباکتریاسه ها
عنوان
|
صفحه
|
1-چكیده
|
|
2-مقدمه
|
|
1-2- كلیاتی درباره آنتروباكتریاسه ها
|
|
1-1-2- تقسیم بندی
|
|
2-2-1 اختصاصات عمومی انتروباكتریاسهها
|
|
1-2-2 جداسازی انتروباكتریاسه ها
|
|
جداسازی انتروباكتریاسه ها
|
|
جداسازی از مدفوع
|
|
جداسازی از خون
|
|
جداسازی از ادرارا
|
|
كشتهای جداكننده اولیه
|
|
3-2 – تشخیص آنتروباكتریاسه ها
|
|
محیط KCN
|
|
محیطهای دی كربوكسی لاز
|
|
آزمایش متیل رد
|
|
آزمایش ایمویك
|
|
4-2- ساختمان آنتی ژنیك و پیچیدگی آنتی ژنیك
|
|
1-4-2- آنتی ژنهای K
|
|
2-4-2-آنتی ژنهای H
|
|
3-4-2 آنتی ژنهای O
|
|
5-2- تغییرات و روابط ژنتیكی
|
|
6-2- شناسایی گروههای فامیل آنتروباكتریاسه ها
|
|
1-6-2- جنس سالمونلا
|
|
2-6-2-جنس آریزونا
|
|
3-6-2- جنس سیتروباكتر
|
|
عنوان
|
صفحه
|
4-6-2-جنس اشیگلا
|
|
5-6-2-جنس اشریشیاها
|
|
6-6-2-جنس ادواردسیلها
|
|
7-6-2-جنس كلسیلا
|
|
8-6-2-جنس انتروباكتر
|
|
9-6-2-جنس هافینا
|
|
10-6-2-جنس سراتیاها
|
|
3- شناسایی جنس پروتئوس
|
|
1-3- عفونتهای پروتئوسی
|
|
1-1-3- اپیدمیدلژی و پاتوژنیسته
|
|
2-1-3- تظاهرات بالینی
|
|
3-1-3- عفونتهای جلدی
|
|
4-1-3- عفونتهای گوش و سینوسهای ماستوئید
|
|
5-1-3- عفونتهای مجاری ادراری
|
|
6-1-3- تشخیص
|
|
8-1-3-درمان
|
|
4-هدف
|
|
5-مواد و روشها
|
|
5-1- كشت بر روی محیط SS
|
|
5-2-كشت بر روی محیط مكانیكی
|
|
5-3-كشت بر روی محیط Tsi
|
|
5-4-كشت بر روی محیط ژلوزساده
|
|
5-5- استفاده از تستهای اختصاصی (Api سیستم)
|
|
1-5-5- آزمایش اورتونیتروفنیل- بتا- د- گالاكتوزید
|
|
2-5-5- آزمایش هیدورژن سولفوره
|
|
عنوان
|
صفحه
|
3-5-5- آزمایش د آمیناز
|
|
4-5-5- آزمایش اوره آز
|
|
5-5-5- وژس پروسكائر
|
|
6-5-5- آزمایش اندول
|
|
7-5-5 آزمایش سیترات
|
|
6-5- مطالعات باكتریولژیكی
|
|
6- نتایج
|
|
7- بحث
|
|
8 منابع و مآخذ
|
|
چكیده
باكتری های این گروه میله ای شكل- گرام منفی – هوازی دارای آنزیم فنیل آلانین و آمیناز هستند. اكثراً دارای زندگی آزاد و غیر پاتوژن بوده و در آب- خاك – فاضلاب و بعضاً جزء فلورطبیعی رود می باشند. پرتئوس مورگانی P. Morgagvill و پروتئوس رتگری در عفونتهای بیمارستانی مشاهده می شود. باكتریهای گروه پروویدا نس اساساً لاكتوز را تخیمیر نمی كنند و اگر این كار را انجام دهند بكندی بسیار خواهد بود. پروتئوس ها معمولاً اوره آزتولید می كنند كه اوره را تجزیه نموده و ایجاد آمونیاك می نماید. طی عفونتهای اداری توسط پروتئوس ادرار شدیداً قلیایی می شود و تولید سنگهای اداری تسریع می گردد و اسیدی نمودن آن به سادگی میسر نیست. پروویدا شیسا ایجاد داوره نمی كند
پروتئوس ها به وسیله فلاژلهای پری تریش خود سریعاً متحركند و معمولاً در سطح محیط های كشت جامد نیز به نحو خاصی جابجا می شوند. جابجا و پخش شدن باكتری در محیط جامد به نام Swarming با هجوم خوانده می شود. برای جلوگیری از این پدیده (كه جدا كردن باكتری ها را تقریباً غیر ممكن می نماید). باید به محیط كشت مواد خاصی افزود (مثلاً فنیل اتیل الكل با محیط هائی مانند CLED كه از نظر الكترولیت فقیر هستند باید مورد استفاده قرار گیرد). حركت سریع باكتری در بخش و هجوم آن بدستگاه اداراری ممكن است سهیم باشد.
پروتئوسها متحرك دارای آنتی ژن H هستد (علاوه بر آنتی ژن O ) بعضی از پروتئوسها كه به نام OX خوانده می شوند دارای آنتی ژنهای پلی ساكارید مشتركی با ریكتزیا ها می باشند. سرم بیماران متبلا به ریكتزیور قادر به آلگوتینه كردن پروتئوس های OX می باشند. (كه از آن تستی پایه گذاری شده تا به تشخیص ریكتزیوز كمك نماید و به نام تست واین وفلیكس Weil – Felix خوانده می شود.) پروتئوسها نیز ماننند كلی فرم ها هنگامی كه از دستگاه گوارشی خارج گردند ایجاد بیماری می نمایند. باكتری اكثراً در عفونت های ادراری خارج گردند ایجاد بیماری می نمایند. باكتری اكثراً در عفونت های ادراری باكتریمی پنمونی و نیز عفونت های كانونی افراد ضعیف و رنجور مشاهده می شود. عفونی شدن از طریق تزریق داخل وریدی نیز مشاهده شده است. از نظر حساسیت نسبت به داروهای مختلف تفاوت بسیاری بین سوشهای پروتئوس وجود دارند.
پنی سیلی اغلب بر روی پروتئوس میرابیلیس P. Mirabilis مؤثر است. انواع دیگر پروتئوس در حال حاضر(1982) نسبت به آمینوگیلكوزید ها (آمیكاسین، توبرامایسین و جنتا مایسین) سفالوسپرین ها (سفا ماندول و سفولوكسی تین) و كلرا مفنیكل حساس می باشند.
كلیاتی درباره انترباكتریاسه ها ENTEROBACTRIACEAE
انتر باكتریاسه هافامیل بزرگ از باكتری ها هستند و بیشترین میكروبهای گرم منفی هوازی یا بیهوازی اختیاری می باشند كه در نمونه های آلوده بدن انسان یافت می شوند.
یك بررسی جامع كه توسط Blachman و Pikett در سال 1987 بر روی 768 نمونه میكروبهای بدن افراد آلوده انجام گردیده نشان داده است كه 78% آنها انتروباكتریاسه ها بوده اند. 12% از سود و موناسه ها، 9% از هموفیلو سلها و 1% از باسیلهای گرم منفی غیر معمولی مثل اكتینوباسیلوس بروسلا كاردیوباكتریوم، استرپتو باسیلوس.